Leg 2 De oversteken

Fuengirola – Gibraltar – Las Palmas - Cape Verde - Barbados
Stats: 4327nm, start 04-12-16 end 20-01-17, 47 dagen, 92 nm per dag.

Fuengirola
Fuengirola is zowel het einde als een nieuw begin. Helaas verlaten Jan, Anita, Steffen en Bente de boot na een zeer mooie eerste leg. Hun plaats wordt ingenomen door Ida, Line, Rolf, Karl-Erik en Thomas. Nieuw speelgoed ariveerd ook in Fuengirola. Een gloednieuw perfect gesneden mainsail en genua vervangen hun oude uitgelubberde voorgangers. Een nieuw liferaft geschikt voor 12 personen op de oceaan te overleven wordt aan dek gehesen naast het oude reddingsvlot. Op zoek naar plastic boxen om om de proviant op te slaan.

De nieuwe zeilen moeten uiteraard getest worden. De voorgaande dagen waait het hard in de omgeving, De vele regen landinwaarts brengt veel afval de zee op. In een nog ruwe zee varen we uit. De zeilen worden gehesen. Het is heerlijk om met vers gesneden zeilen te zeilen. De wind in de zeilen zorgt nu voor een stabiele voorwaartse versnelling. De uitgelubberde oude genua drukte ons meer in het water dan vooruit. Plotseling valt alle navigatie apperatuur uit. Snel ga ik naar beneden om te checken wat de oorzaak is. Het blijkt dat de klemmen op de batterij los zijn gekomen. In een heftig rollende boot moet dit opgelost worden. Nieuwe passende bouten zoeken en vastmaken. Dit is een proces van luchthappen, maag bij laten komen en weer terug met mijn kop boven de batterijen.

Als we in de avond van 6 januari de motor starten om koers te zetten naar gibraltar maakt de motor een raar geluid. Het is waarschijnlijk een airleakage. Door het troubleshooten gaat het geluid weg en begint de motor weer goed te lopen. Echter nemen we het zekere voor het onzekere. We nemen een monster van de diesel om te checken dat geen water gemixt is met de diesel. Als de volgende ochtend niet het geval blijkt kumnen we eindelijk de tocht beginnen.

Gibraltar
De tocht naar Gibraltar is er 1 van weinig wind. Geen moment steekt de wind genoeg op om de zeilen te kunnen hijsen. In een spiegelgladde zee en een rode ondergaande zon komt de Rock van Gibraltar in zicht. Rondom Gibraltar liggen veel schepen voor anker. Zelfs twee reuzen waarvan de lengte in nautische mijlen moet worden aangegeven. Deze bakbeesten zijn ongeveer 350 meter lang. Laverend tussen de tankers bereiken we de Ocean Village. Een marina gelegen langs de landing- en startbaan van Gibraltar. Een landpunt United Kingdom in het zuidelijkste stuk Europa. Natuurlijk moeten twee hoofdattracties van deze landpunt worden bezocht. Als eerste beklimmen ik Rolf en Karl-Erik de Rock van Gibraltar. Het is een stevige klim naar boven. Onderweg genoeg mooie uitzichten over de baai en de marina die het lopen de moeite waard maken. Boven op de rock betreedt je het territorium van de apen. Apen die graag in open tassen graaien. Zelfs het kleine open stukje van mijn tas was al genoeg om een jump te wagen. Met behulp van een snelle Karl-Erik wonnen we deze ronde zonder verlies en schade. De volgende bestemming Europe Point. Het meest zuidelijkste stuk Europa, zolang de uitzettingsprocedure nog niet ingang is gezet. Aan de overkant van de straat Marokko.

Eindelijk besluiten we zeil te zetten naar de Canaries. Al moterend laveren we tussen de geparkeerde tankers door. In het midden van de baai hijsen we de zeilen en koersen we richting de straat. Kijkend naar het grootzeil zijn we niet geheel tevreden hoe deze er bij staat. Proberen om het zeil hoger te hijsen. Gestaag wordt de winch bedient. Bang. Een grote klap en een los touw. De lijn is gebroken. Het zeil is een klein stukje naar beneden gekomen. De klem op de mast heeft voorkomen op een los zeil op het dek. Direct wordt besloten om 180 graden om te keren. Terug naar de veilige haven. Opnieuw tussen de tankers dwars door brekende golven.

Gibraltar - Canaries
De volgende dag na een noodreparatie van de mainhalyard besluiten we om zeil te zetten naar de Canarische eilanden. De tocht begint goed. In 15 tot 20 knopen wind maken we goede snelheid. Tijdens het oversteken van de traffic seperation scheme begint de vislijn te ratelen. Een gevecht om al varend een yellowfin tuna binnen te halen. Terwijl we schepen op de highway ontwijken met 7 knopen snelheid. Een zeer goed begin van de tocht. Verse vis voor het avondmaal. We verlaten de Straat van Gibraltar in een ondergaande zon. Langs de kust van Marokko zakken we af. De tocht verloopt heerlijk. Zelfs een windstilte van 2 dagen komt goed uit. Eindelijk hebben we nu tijd om de wind af te wachten. Tijdens de tocht komen de dolfijnen regelmatig checken hoe het met ons gaat. Spelend rondom de boot blijven ze dan een tijdje rondhangen. Dichter bij de Canaries komen ook drie schildpadden langsdobberen.

De approach van Las Palmas doen we met 7 knopen snelheid. We proberen een plekje in de volle marina te krijgen. Echter moeten we gewoon achteraan in de rij aansluiten en een plekje tussen de voor anker liggende zeiljachten. Vele boten wachten volle weken op toestemming de comfortabele marina op te zoeken. In Las Palmas is het een komen en gaan van zeilers die de overtocht naar de Nieuwe Wereld gaan wagen. We krijgen uiteindelijk toestemming van de harbourmaster om voor een aantal uur de batterijen op te laden en de tanks bij te vullen. Maar daarna worden we vriendelijk verzocht om weer ons plekje op te zoeken tussen de geankerde zeiljachten. Tijdens het wachten in Las Palmas besluiten twee crewmembers helaas dat het beter is om te vertrekken. Thomas en Mike. Voor de een omdat hij verwacht dat we niet op tijd in Cape Verde kunnen zijn om zijn vlucht te halen. De ander omdat de reis niet anders is dan verwacht.

De motor trilt heel erg en het geluid is niet lekker. Dus een mechanic van de werf wordt gevraagd voor een second opinion. Hij denkt dat de motor en de propellor niet uitgelijnd zijn. Aangezien dit op lange termijn veel schade kan brengen aan de motor besluiten we om de boot op de kant te hijsen. Gelukkig kunnen ze dit euvel verhelpen. Het scheelde niet veel of we moesten Kerst op de wal in Las Palmas vieren. Gelukkig kon de boot een dag voor kerst weer het water in. En de laaste voorbereidingen getroffen worden voor de tocht naar Cape Verde. Het vervangen van de mainhalyard en het inslaan van een grote hoeveelheid proviand. Het vullen van 5 boodschappen karren duurde 2 uur. Het afrekenen een uur. Onder andere 300 liter water, 70kg pasta, aardappelen en rijst en 30 kg zelfrijzend meel.


Las Palmas – Cape Verde
Het vieren van de Kerst hebben we twee dagen moeten uitstellen. De voor de snelheid gunstige wind bracht ook hoge en ruwe golven op. Niet de ideale omstandigheden voor een uitgebreide kerstmaaltijd op zee. Een uitgestelde kerstviering met typisch Deens kerstmaal gemaakt door Jonas en Ida. Een bootquiz gemaakt door Lars. Presentjes voor iedereen. Kerstverlichting en een kerstboom. Een bijzondere, gezellige, sfeervolle kerst om nooit te vergeten. Hoe dichter we bij Cape Verde komen hoe slechter het zicht wordt. We zijn beland in de jaarlijkse zandstorm. Fijn rood zand uit de Sahara blokeert niet alleen het zicht tot enkele zeemijlen. Het fijne zand geeft de gehele boot een fijne rode kleur en gaat overal in zitten. De tocht van 907 nm zeilen we in een gemiddelde snelheid van 6,8 knopen.

Cape Verde
Palmeira: Zodra we de haven in draaien komt een local in zijn bootje gelijk naar ons toe. Wijst ons waar we moeten liggen. We liggen aan een mooring boei. Hij blijkt de guard van de haven te zijn en fungeert tegen een kleine vergoeding als onze taxi van en naar het land. De check-in Cape Verde gaat makkelijk. Het is alleen lang wachten op de ambtenaren van de duane om de customs te doen. Echter tegen de avond is dit geregeld en hebben we de eerste stempel in het paspoort.

Sal Rei, Boavista
Om in Sal Rei te kunnen komen moet een rif worden omzeild. Dit rif is goed zichtbaar door witte brekende golven. In de baai aangekomen gaan we voor anker tussen 5 mede zeilers. Om rollen door de vele rollende golven tegen te gaan zetten we met de dinghy een tweede anker uit.

Oud jaarsdag op Sal Rei belooft een mooie dag te worden. De zandstorm begint langzaam weg te trekken. Een blauwe zonnige hemel is zichtbaar. Met de dinghy verplaatsen ik Jonas, Conor, Ida en Lina onderweg naar de wal. Na een natte beach landing lopen we richting naar de beachclub. Hier kunnen we surfboards huren. Met weinig ervaring gaan we proberen te surfen. Het is moeilijker dan gedacht. Veel pogingen tot staan worden door de golven ruw verstoord en slaan ons terug het water in. Het resultaat is voor mij 1x half staan surfend een golf te nemen. Conor en Jonas lukt het zelfs 1x om te staan. Na twee tevreden uren gebruiken we de lunch in een klein lokaal cafétje. Een groot bord overheerlijk gekruide tunasteak met rijst en french fries. Met een volle tevreden maag gaan we terug naar één van de souvenirsshops. We hebben besloten tot de aanschaf van nieuwjaars kleding. We gaan voor de traditionele klederdracht van Kaap Verdië. Het is leuk om nieuwe kleren aan te schaffen en te onderhandelen over een goede prijs. Het lukt om discount te krijgen en zelfs een cadeautje om weg te kunnen geven. Nu zijn we klaar om het nieuwe jaar in te luiden. Voor de avond hebben we een tafel geboekt in een restaurant. Het voorgerecht is een lopend buffet en voor lange tijd blijven ze aankomen met allerlei hapjes en tappas. 2x een hoofdmenu bestaande uit pasta en een stukje vlees. Hoe later het wordt hoe harder de muziek wordt gezet totdat zelfs de discoverlichting aangaat. Het keurige restaurant verandert langzaam in een kleine disco. En om 0000 naar buiten met champagne om elkaar een gelukkig nieuwjaar te wensen. Vanaf het strand wordt een mooie vuurwerk show gegeven. Door een Kaapverdiaan worden we uitgenodigd om naar zijn huis te gaan. We belanden in een kleine overdekt pleintje met huisjes rondom. Hier wordt intensief met de heupen, buik, benen en het hele lichaam ritmisch gedanst. Voorgesteld worden we aan de familie en gedanst moet worden met de moeder van onze gastheer. Om terug aan boord van Veritas te kunnen komen is er een watertaxi besteld. De taxi bestaat uit drie locale vissers in hun naar visruikende visboot. Eenmaal veilig een plekje gevonden in de boot wordt geprobeerd te motor te starten. Na een aantal pogingen wordt dit gestaakt. De motor blijkt niet meer te werken. Dus 1 van de vissers springt in het water om al zwemmend een andere boot te pakken. Hiervan wil de motor wel starten en zetten we koers richting drijvend huis Veritas. Na een onderhandeling met handen en voeten over de quanta costa stappen we aan boord. We kijken toe hoe onze taxi terug probeert te varen. De motor moet een aantal keer opnieuw opgestart worden. Langzaam zien we ze wegdrijven in de richting van de open zee. De motor wil definitief niet meer starten. We kunnen ze niet zomaar laten wegdrijven. Met zijn drieën stappen we in de dinghy en varen we naar ze toe. Het blijkt dat ze teruggesleept moeten worden naar de wal. Dus wordt een lijn verbonden tussen de dinghy en de openvissersboot en zetten we gestaag koers naar de wal. Halverwege stoppen we om te onderhandelen. We willen graag ons betaalde geld en sigaretten terug. Eerst willen ze ons gasolina geven voor de motor. Maar dit weigeren we. Hun motor is al kapot gegaan en we twijfelen zeer sterk over de kwaliteit van de brandstof. Uiteindelijk gaan ze na een interne discussie akkoord met ons voorstel. Dan kunnen we verder richting de wal koersen. Als we daar zijn blijkt het toch lastiger om het geld terug te krijgen. Niemand weet meer wie het geld heeft en ze suggereren dat ze het zelfs in de zee hebben laten vallen. Na een korte periode van amigo, de nero (geld), agreement geven we het op. Het was een mooi avontuur om onze taxi terug te slepen naar de wal. Maar we moeten ook realistisch zijn. En eieren voor ons geld kiezen. Om 5 uur in de ochtend hijsen we de dinghy terug aan boord. De ankers worden opgehaald. Koers naar Praia om Lars Asp op te pikken. Op de weg naar Praia vangen we twee grote tonijnen. Genoeg voor drie dagen lunch en diner met grote stukken gebakken tonijn.

'S avonds gaan we voor anker in Praia, de dinghy te water gelaten, Lars Asp opgepikt, de dingy weer aan boord gehesen en de volgende ochtend koers gezet richting Mindelo op het eiland Sao Vicente.


Mindelo
Upgraden boot: reparatie zeil, verhoging bed in front cabin, voor ventilatie vocht, voedsel inslaan, boot schoonmaken, wiskerpool lijnen, blokken kopen en wijzigen, housebank batteries testen. 1 weg en nieuwe. Midden in de nacht voltage drop testen onder het genot van een koude.

Mindelo - Barbados
Voorspelling weinig wind. Toch besluiten te vertrekken in iets zuidelijke richting. Tussen twee airholes in. Of wachten op de kant of lekker een aantal dagen rustig dobberen op de atlantic.
We vertrekken donderdag 5 januari richting Barbados. Weddenschap aankomst tijd. Skip 20, Bart 22, Lars A 20, Karl-Erik 18, Rolf 17, Line 21, Ida 20, Jonas 22, Conor 17.
Dag 2 vangst 2 grote dorados, 1 kleine en 3 vissen ontsnappen. + eerste dag voor laden batteries. De zonnepanelen en windmill levert veel op.
Onze Skipper Lars viert zijn verjaardag onderweg op 7 januari met gebakken cake, cadeautjes en een alcoholische versnapering voor iedereen.

Maandag de wind zakt weg tot 5 knopen. Tot dan 15, 11, 9 knopen. Tijdens moteren doen we watermaker aan. Hiermee kunnen we 24 liter schoon drinkwater produceren.

9/01 Warm front aan de zuidelijke horizon. Wolkendek wordt dikker, barrometer zakt, wind back van NE naar ESE.

Met 3 knopen ETA eind januari

10/11 jan. De ware wind varieert de gehele dag tussen de 5 en 7 knopen shiftend van NE tot SE. Tijdens de dag zakt iedereen in. Boeken lezen, slapend. Totdat van buiten het ratelen van de vishengel hoorbaar is. Als 1 springt iedereen op en gaat zo snel mogelijk naar buiten. Binnenhalend van een nieuwe vangst. Het is een lang gevecht. Langzaam wordt de vis binnengehaald. Het is een grote. Een bijna 2 meter lange, 26 kilo wegende Blue Marlin. De grootste vis tot nu toe. Dit betekend verse vis voor 5 dagen ontbijt, lunch en avondeten. En hij smaakt heerlijk. De nachtshift met Lars Asp begint met bijna geen wind en regen. Nat tot op het been houden we koers. Driftend in de goede richting met 1 tot 3 knopen is het hoop houden. De wind blaast vanuit het oosten, dus de schijnbare wind is bijna nihil. Gelukkig draait de wind naar het NoordOosten. Dus kan een halve tot ruime wind gevaren worden met 5 knopen. De ETA loopt terug met 2 maanden. Van maart terug naar 20 januari. Tweemaal daags wordt een nieuw weerbericht opgevraagd van het wereld wijde web. Drie verschillende meteorologische instituten die het meestal niet met elkaar eens zijn. Zelfs met hun grote rekenkracht blijkt lastig om het weer te voorspellen. Dus zolang geen stormen en windgaten aan de horizon verschijnen blijven we gewoon de korste route varen. De rumbline volgend naar Barbados.
13 januari bereiken we de plek genaamd halverwege. Dit wordt uitgebreid gevierd met een zeer goede lunch en een proost op de voorspoedige oversteek.

Op 5 dagen te gaan van Barbados krijgen we een zeil in zicht. Het blijkt de Noorse boot te zijn met de naam van een Egyptische godin, raad de naam. Op dezelfde avond vertrokken en nu pas komen we in zicht afstand. Ongeloofelijk dat we elkaar 1500 mijl niet hebben gezien. Op dit schip vaart 1 nieuwe crewmember die in Barbados opstaptIn de 14 dagen en 22 uur leggen we 2235 nautische mijlen af, eten we vaak tweemaal daags een stuk verse vis, verliezen we 4 vishaken en draait de watermaker overuren. We gaan voor anker in Charlisle Bay in Bridgetown. In de ondergaande zon hebben we uitzicht op een wit strand, palmbomen, strandtenten en de cruiseterminal. Onder het genot van de dreunende en lichtende strandfeesten gaan we onder zeil. Het inchecken is een kunst opzich. Eerst langs de politie om de boot in te checken. Daarna in de cruiseterminal langs de customs en de health officer. Verklaren dat niemand is overleden tijdens de oversteek en niemand ziek is. Iedereen moet persoonlijk zijn paspoort laten zien samen met een arrivel and leave formulier invullen. Gelukkig krijgt iedereen een stempel in het paspoort. We zijn in Barbados. De overkant van het grote water. We besluiten om op en rondom Barbados te blijven. Om in alle vrijheid en rust het eiland te verkennen. Te (na)genieten van de mooie en bijzondere oversteek.